Parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy rozkazu Dowódcy AK generała Komorowskiego Tadeusza, miała swój początek 01.08.1944r. Przez następne 63 dni powstańcy staczali walkę, której to celem była Polska niezależna, wolna od niemieckich działań wojennych oraz dominacji sowieckiej. Wedle ustaleń, mniej więcej 16 tys. ludzi straciło życie w trakcie walki o stolicę, natomiast rannych zostało dwadzieścia pięć tysięcy osób, wśród nich ponad sześć tysięcy ciężko rannych. Ponadto, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji prowadzonych poprzez niemieckie formacje policyjne oraz wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe nasilenie rzezi na ludności cywilnej miało miejsce podczas pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.

Niestety, pomimo ogromnego poświęcenia a także nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, a także zwykłych niewojskowych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, z całą pewnością powinno się dbać o pamięć i odwagę ludzi angażujących się w walkach i oddać im szacunek, gdyż przecież walczyli o wolność i godność człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten jedyny dzień w trakcie całego roku, ale także raz na jakiś czas zatrzymać się na moment w tej codzienności i zastanowić się nad tym, jak dużo poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Dziś łatwo jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie innych czasach niż my. Warto dodatkowo zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej informacji, które są również istotne i potrafią zmienić nasze myślenie zasadniczo diametralnie. Okażmy swoją empatię a także respekt.